Trailer: Opening:
Fabuła:
Seria wprowadzająca trochę naturalnej świeżości w gatunek zombie i równie zgniły, ale cukierkowatością typ anime, gdzie głównymi bohaterkami jest grupa fikcyjnych, mangowych idolek (Love Live, Idolmaster, BanG Dream). Wystarczyło zamienić głupiutkie, słodziutkie dziewczynki na zielone, pociachane, rozpadające się czasami, przy tym normalnie sympatyczne bohaterki i od razu cały koncept jest lepszy w oglądaniuSakura Minamoto to młoda dziewczyna, której marzeniem jest zostanie piosenkarką-idolką. Niestety lub "stedy" na skutek pecha ginie w wypadku. Mija pewien okres czasu, a licealistka nagle budzi się w opuszczonej posiadłości. Teraz pod okiem Tatsumi Koutaro, ekscentrycznego producenta, wraz z grupką innych półżywych dziewcząt ma stać się częścią girlsbandu, który "uratuje miasto Saga"
.
). Są też te chwile, w których można spaść z krzesła i tarzać się soczyście ze śmiechu. Takim momentem może być kręcenie reklamówki w 5. odcinku i przede wszystkim pastisz dwóch gatunków muzycznych w początkowych epizodach. Końcówka drugiego odcinka anime to dla mnie najzabawniejszy moment, jaki miał miejsce w jakimkolwiek anime w 2018 roku . Podoba mi się, jak z typowej sztampowej kłótni mangowych idolek wykreowała się - tu ni stąd ni zowąd - absurdalna, irracjonalna scena. Ta gęby głównej bohaterki podczas performance'u, ruchy ciała obydwu postaci, tło robione przez ich producenta. Łzy zaczęły mi regularnie wypływać z oczu jak to zobaczyłem... od tego momentu jestem zakochany w głównej bohaterce 
.
Nawet ten policjant, który co jakiś czas wynurza się dla elementów komediowych wywołuje u mnie uczucie "ja jestem stąd"
Trzeba przyznać, że nawet w realu prezentuje się on dobrze w tym wdzianku - nagranie z jego prezentacji aktorek głosowych z lipca
Jedyne do czegoś mógłbym odrobinę przyczepić się to do CGI podczas występów bohatek - ssie on tak samo jak w innych anime tego typu, może nawet więcej, bo jak po raz pierwszy zobaczyłem animację 3D w trzecim odcinku to byłem przekonany, że to jakiś dalszy pastisz muzyczny autorów, tym razem japońskich, mangowych idolek. Jednak w następnych epizodach było to samo i trochę zrzedła mi mina, gdy uświadomiłem, że "to tak na serio". Ogólnie mam uczucię, że twórcy za bardzo nie chcieli robić muzycznego anime i dlatego totalnie olali tę kwestię. Zupełnie inna sytuacja jest z siódmym odcinkiem - gdy trochę o tym logicznie pomyśli się, to jeden z niewiele przykładów w historii tego typu anime, gdzie upiększenia w stylu "święcące się na scenie idolki" mają sens*
W tym wypadku animatorzy przyłożyli się o wiele bardziej do swojej pracy - modeli, ruchu, choreografii bohaterek 
.
.* jest jeszcze Macross, ale jak na SciFi przystało piosenkarki używają tam holograficznych strojów
. Przeszłość bohaterki zostaje ponownie zaprezentowana, jednak z perspektywy drugiej, tym razem dorosłej osoby, która była bardziej świadoma cała sytuacji z powodu swojego wieku. Nie zaprzecza ona wcześniejszej wersji zdarzeń, ale wypełnia ona ją niuansami, czyniąc opowieść dużo bardziej sensowniejszą niż w pierwotnej narracji młodocianej bohaterki. Twórcy, aby nie robić z tego kompletnego, poważnego melodramatu, dodają odrobiny groteski do tych momentów (kwestia oszpecenia twarzy bohatera).
.
